Zomer 2020 Vertrek

Nieuwe baan

Als ik dit schrijf weet ik nog niet goed wat deze zomer me zal gaan brengen. Ik heb in november 2019 een leuke baan aangenomen in mijn oude vakgebied, opleidingen in de luchtvaart op Schiphol. Ik moest een nieuw e-learning systeem (Cornerstone) gaan implementeren wat Airfrance/KLM breed uitgerold zou worden.

Mijn taak was om dit voor mijn werkgever binnen die groep voor Regional Jet Center te doen. Een vliegtuig onderhoud bedrijf met in hun portefeuille de volledige KLM cityhopper vloot. Weliswaar een half jaar contract, maar dat was vanuit werkgevers oogpunt ambitieus te noemen, na een paar maanden was de kans al groot dat het verlengd zou worden. Totdat in maart 2020 de Corona pandemie (COVID-19) uitbrak. Even voor eind maar krijg ik van mijn havenmeester in mijn winterhaven Sassenheim te horen dat hij mij niet langer meer mocht laten overnachten in zijn haven. Ik werkte inmiddels 100% thuis (aan boord dus) en had het enorm naar mijn zin. Na wat rond bellen vond ik in Aalsmeer een geschikte ligplaats voor voorlopig een maand. Mijn contract zou 18 mei aflopen, maar zoals gezegd liep alles uit en zou het project zeker langer gaan duren. Begin mei kreeg ik de indicatie dat mijn contract i.v.m. COVID-19 niet verlengd zou worden, jammer maar begrijpelijk ik was net lekker ingewerkt in het systeem. Door opgebouwde vakantiedagen ga ik dus rond 1 mei weer gewoon varen.

COVID-19

COVID-19 heeft ook naast de vele nadelen, ook zijn voordelen, om Cruyff maar te citeren. Het is stil in de stad, de weinige mensen die op straat lopen of fietsen vertellen over geluiden uit de natuur zoals de vogels iets wat ze normaal nooit hoorden. 
Ons klimaat laat ons wereldwijd al na een maand met foto’s vanuit de ruimte zien hoeveel smog al is opgelost en stikstof uitstoot verminderd. Zullen nu onze ogen open gaan er we er lering uittrekken, of gaan we gewoon weer verder en vliegen we met zijn allen weer in lowbudget race naar bestemmingen die je ook makkelijk met de trein kunt doen. Daarbij hebben mensen door de thuissituatie ineens meer tijd voor alles waardoor het aantal critici op social media lijkt toegenomen. Thuiswerken wordt de norm. Ook de bedrijven en scholen zijn innovatief. We berusten ons massaal aan de opgelegde beperkingen. Alhoewel de eerste protesten tegen het COVID-19 beleid van de regering al zijn geweest. De grote hamvraag hoe klimt onze economie weer uit dit recessie dal.

Friesland

Natuurlijk wil ik zo snel mogelijk richting Friesland. In de randstad heb ik niets meer te zoeken en bij elke aanleg moet ik de knip trekken, dat is in Friesland wel anders. In verband met COVID-19 ga ik niet naar Scandinavië omdat de meeste landen daar (nog) geen toeristen toelaten. Naar Helgoland wil ik wel, al was het alleen maar om mijn diesel aan te vullen en goedkoop goede malt whiskey scoren. Helgoland heb ik gebeld en is weer open, weliswaar met beperkingen. Saillant detail Helgoland heeft nog niet één COVID-19 besmetting gehad en daar handelen ze ook naar.

Donderdag 30 april 2020 – Wijdenes
Via staande mast Amsterdam in Amsterdam vaar ik op 2 mei de Oranje sluizen uit het IJsselmeer op. Ik vind het leuk om in Wijdenes te overnachten, een piepklein haventje, met een aanloop kanaaltje, waar 3 boten van mijn formaat kunnen liggen. Wijdenes ligt tussen Hoorn en Enkhuizen. Ik heb hier al drie keer eerder overnacht, de laatste keer in 2018. Als ik aan kom varen zie ik dat er niemand ligt, prettig zo. Het haventje eigenlijk een vluchthaven, heeft ook een onbemande hulppost met een reddingsboot. Als ik het geultje, die een 40 graden bocht naar rechts maakt, in wil varen loop ik ineens vast. Wat is dit nu denk ik. Ik sla wat achteruit om los te komen en positioneer de Asmara exact in het midden van het geultje, maar nee weer vast. Dit probeer ik nog een aantal keer maar zonder resultaat, dus vaar ik een stukje terug en laat het anker zakken. Kennelijk is het geultje volledig verzand, de reddingsboot heeft er geen last van want dat is ondiepe rubberboot. Tijdens mijn borrel overpeins ik wie ik zou kunnen inseinen om dit te melden, maar al gauw ontbreekt mij de moed om in een kastje naar de muur protocol te komen. Jammer het was zo’n liefelijk haventje.

Na een rustige nacht achter mijn anker vaar ik via het Naviduct (de sluis in Enkhuizen) naar Stavoren waar ik het IJsselmeer verruil voor Friesland, ik ben weer thuis. In Stavoren blijf ik nog 2 nachten omdat ik mijn bestelde Drone daar verwachtte, maar nooit ontvangen, nooit gekregen, niks betaald. Dus ondanks al mijn mail conversatie geen reacties. Nou dan ben ik er ook klaar mee, nieuwe besteld nu bij Nederlandse Chinees. Bij de eerste marrekrite na Warns leg ik de Asmara aan de mijn eerste stekkie.

Vrijdag 22 mei 2020
Mijn route voert me verder naar Sneek en Akkrum allemaal plaatsen waar ik elk jaar kom. Op mijn eigen stekkie Zuid-Oost van Akkrum en vlak bij Terherne, het dorp van Hielke en Sietske van de Kameleon, blijf ik 12 dagen liggen. Midden in de natuur.
Op 3 juni kan ik in Sneek mijn tweede drone ophalen, goeie Chinees. Daarna ga ik verder naar Akkrum, alwaar ik na drie dagen verder trek naar het Bokkumer Mar, NO van Akkrum.
vrijdag 19 juni 2020
Langs Grouw vaar ik nu verder in de richting van Leeuwarden door het mooie Friese Land. Hier ergens kan ik mijn Drone uitproberen op een weiland, maar het gaat me moeilijk af, er staat te veel wind. Na wat korte vluchten en ergo opnamen hou ik het voor gezien, oefenen moet onder betere omstandigheden. Op de Wergaestervaart zie ik een voor mij bekende boot liggen, ik toeter en ja hoor het is hem. Fons en Marjan van de Kabbelaarbank, laatst gezien in 2009 toen we samen bij Kempers lagen in Aalsmeer. Het is op deze plek dat ik voor het eerst een vlucht maak met mijn nieuwe speeltje – De Drone. Maar eigenlijk waait het te hard voor een stabiele vlucht om alles te leren.

Eerste Drone vlucht

Natuur fenomeen

In Friesland ik aanschouw een prachtig natuurfenomeen, een zwerm spreeuwen die tijdens zon’s ondergang een prachtig ballet op voeren. Aan het eind van de dag zoeken al die kleine clubjes spreeuwen elkaar op. Uit alle windstreken komen ze aanvliegen en vormen steeds grotere groepen. Wat er dan gebeurt is fenomenaal. Zo’n spreeuwengroep van honderden tot duizenden spreeuwen danst als een geheel door de lucht. In een perfecte choreografie voeren ze een waar spreeuwenballet op. Ze zwieren door de lucht en verplaatsen zich steeds meer richting slaapplaats. Dat kan een groep bomen zijn in een park, een hoog gebouw of een uitgestrekt rietveld. Is het eenmaal duister dan laten ze zich en masse uit de lucht vallen en bezetten de slaapplaats. je vraagt je af zouden ze nooit eens tegen elkaar botsen?

Dokkume Ee

Eenmaal door Leeuwarden heen, stoom ik de Dokkumer Ee op. Daar zijn diverse aanleg plaatsen midden in de natuur. In Burdaard, halverwege Leeuwarden en Dokkum, stop ik in het kleine haventje voor 2 nachten. Natuurlijk koop ik bij de molen daar meel voor het bakken van brood onderweg.
Ik stoom weer ver en op 27 juni arriveer ik in Dokkum waar ik ligplaats neem voor een week tussen de Molen an het Bolwerk. Op 1 juli zie ik een zeilboot op me af komen varen en herken hem al gauw. Het is Ad met zijn zelf gebouwde motorsailor “ADNAVIS”. Ad kwam enige jaren terug naar Jonkman in Sassenheim en vroeg me het hemd van mijn lijf hoe op een boot te wonen. Hij heeft daad bij het woord gevoegd, zijn oude zeilboot weggedaan en is nu de trotse bezitter van zijn zelfgebouwde motorsailor. Op 3 juli, een dag voor mijn vertrek, krijg ik koorts en voel me gammel. Als ik mijn koorts wil meten blijkt mijn koortsthermometer kapot. Ik bestel gelijk een nieuwe via internet. Natuurlijk denk je gelijk het ergste, misschien heb ik wel Corona. Na toch maar weer een week bijgetekend te hebben, zo wil ik niet verder, ben ik twee nachten mijn bed uit gedreven en voelde me daarna een stuk beter. Mijn volgende vertrek is nu gepland op zaterdag 11 juli, richting Lauwers meer om daar een goed weerslot af te wachten voor Helgoland, via Norderney.